De woonkamer

Als je de woonkamer inloopt is het één en al gezelligheid. Er hangt een leuke sweer in een gigantische ruimte. Er staan her en der comfortabele banken en stoelen waar je zelfs in zou kunnen slapen. Er staat een grote grote plasmascreen en een wii en die zooi. Er staat zelfs een kast met allemaal drank. Hey, dat hebben ze even goed geregeld. Verder heeft het heerlijk zacht tapijt. En ja je weet.

Jarell werd aangetrokken door de woonkamer, doordat ze gehoord had dat er drank was. Drank ging er bij haar altijd wel in, vooral een whisky af en toe. Ze liep meteen naar de kast, zonder iemand aan te kijken, en pakte er een whisky uit (( ik vind dat ze dat hebben )). Ze liep naar een willekeurige vrije bank en ging erop zitten. Met veel plezier dronk ze langzaam haar whisky op.

Het eerste dat Felicia deed toen ze de woonkamer binnenliep was zich laten vallen op de mat, die vreselijk zacht was. Misschien nog wel zachter dan de bank of zelfs haar eigen bed. Misschien moest ze voortaan maar hier gaan slapen. Perfect toch?

Chad liep de woonkamer binnen, de dood zat alweer aan de drank. Verder lag er een meisje op de mat. Hij schoot in de lach. 'Dus, jij hebt je nestje al gevonden.'zei hij lacherig en hij ging op een zachte stoel zitten. Hij keek naar de drankkast die nog op een kiertje openstond. Opeens begon hij trek te krijgen, misschien een beetje passoa? Of Whiskey of likeur. Hij schudde zijn hoofd: het was nog vroeg, te vroeg.

Jarell keek even op en zag een raar kind op de mat liggen. Geschift. Ze dronk tevreden haar whisky verder op en besteedde verder nergens meer aandacht aan.

Felicia knikte zonder op te kijken wie er nu eigenlijk tegen haar praatte, maar besefte zich toen dat dat helemaal niet zichtbaar was voor die persoon. 'Jep!' zei ze toen vrolijk. Pas toen merkte ze de duivel op die er ook zat. Wat was ze? Tovenaar? Ze zat er net toch nog niet?

'Ik dacht even daar ligt de huishond.' - 'Grapje!'voegde hij er achteraan. Hij hoopte niet dat het zo'n aangebrand wijf was, dat had ie meteen al ruzie. Daar had hij dus niet zin in. Behalve met die dooie, dat kon geen kwaad. Hij keek haar aan en huiverde even. Wat een lelijk eng wijf.

'Haha heel grappig,' zei Felicia sarcastisch, maar toch zonder serieuze toon in haar stem. Pas toen ging ze rechtop zitten en zag ze wie het was. De jongen die ze hier als eerste gezien had. Hij zag er best oke uit. Okeër dan de duivel. 'Fo,' stelde ze zichzelf toen voor aan de jongen, zonder erheen te lopen. 'En jij bent?'

Ashley liep de woonkamer in. Er zaten al wat mensen, net als die ene die ze nogal doods vond uitzien. Ze wou in een zetel gaan zitten, maar struikelde over Fo, die op de grond lag. Ashley kon nog net haar vastgrijpen aan een leuning van een zetel. 'Oops, sorry hoor!' Ze keek verontschuldigend.

'Chad..' Hij haalde vervolgens vragend zijn wenkbrauw op. 'En fo is de afkoring van?' Het moest wel ergens een afkorting van zijn, want wie noemt zijn kind nou fo?

Felicia schoot even in de lach door Ashley die over haar viel. 'Sukkeeeeeeel.' Toen richtte ze zich weer op Chad. 'Fo is een afkorting van Fo.' zei ze toen, waarna ze gelijk weer naar Ashley keek. Zij kende haar echte naam, maar verder hoefde niemand die te weten. Voordat ze haar weer allemaal Felicia gingen noemen. Vreselijk.

'Yeah right?'hij haalde een wenkbrauw op. Hij had zo'n idee dat ze loog, maar liet maar wat bij het was. Fo, hahah zou ze zich niet doodschamen met zo'n naam? Nja, whatever. Het klonk ook wel oké. Daarna keek hij naar het meisje dat net was binnen gekomen en met een leuke intree maakte door over Fo heen te struikelen. 'Hey.'zei hij glimlachend. Ze zag er oké uit, zelfs leuk.

(EN NADINE CHAD ZIET ER NIET OKÉ UIT, MAAR HIJ IS VERDOMD LEKKER.)

Ashley ging snel in een zetel zitten en ving de blik van Fo. Niets over de naam zeggen, dat was duidelijk. Ze keek de jongen aan die Chad noemde. 'Hey. Ik ben Ashley' Ze glimlachte even, anders zat ze daar maar zo emotieloos te staren.

'Nja, ik Chad dus.'hij glimlachte kort en keek de woonkamer wat rond. Het was een chille woonkamer, gewoon rustig. Hij keek weer even naar mevrouw de dood. Haar ouders hadden haar zeker hierheen gestuurd om maar even van haar af te zijn.

Jarell's whisky was inmiddels op en ze zette het glas neer op een tafel, met een hard geluid synchroom met het neerzetten op de tafel. Ze pakte uit haar tas een boek, en begon te lezen. Het ging, zoals altijd, over geesten, kwade geesten.

Het beviel Felicia niet zo dat de duivel zowat achter haar zat. Straks sprak ze nog een dodelijke vloek uit over haar. Zo eng. Onopvallend ging ze wat opzij zitten. Oogcontact vermijden! Ja dat moest ze!

Crissy kwam binnen gescheufeld. Ze glimlachte naar iedereen en zette zich toen op de bank. Ze wist niet wat ze moest zeggen.

Op een of andere manier kon Jarell merken dat het meisje voor haar bang voor haar was. Dat beviel haar eigenlijk wel. Liever bang, dan irritant. Als ze bang waren wist Jarell tenminste zeker dat ze geen contact met haar zullen zoeken.

'So, waarom zijn jullie hier zo zonder vrienden of familie or anyting?'vroeg hij maar om het gesprek wat op gang te laten komen. Hij zag dat Fo zich ongemakkelijk voelde, maar waarschijnlijk kwam dat door de uit de dood opgestaande witch die achter hen zat een boek te lezen. Waarschijnlijk over hoe die éne vloek ook alweer moest.

'Omdat ik dat gewoon een keer wilde!' zei Fo, niet meer aan de duivel denkend. Eindelijk een keer helemaal alleen. Nieuwe mensen en duivels leren kennen en vooral veel tekenen en buiten zijn. Geweldig toch? 'Jij dan?'

'Oh, weddenschap verloren met mijn vader? Ja het was heel heel lullig. Maar ja, hij wou me sowieso al weg hebben. Dus..'hij schudde zijn hoofd bij de herinnering. Het was hier best oké en zijn vader had alles betaald en zou alles blijven betalen. Hij grijnsde even kort. 'Maar het is hier oké ~ dus ik zie het meer als een prijs!'

'Oh, cool!' zei Fo blij, waarna ze zich weer achterover liet vallen en naar het plafond bleef staren, dat al net zo perfect was als de rest van dit huis. Misschien moest ze hier maar blijven wonen. Dan zou de mat haar bed blijven!

Crissy keek naar de rest. Ze zagen er allemaal al zo volwassen uit en Crissy voelde zich op slag kinderachtig. Ze mocht dan wel groot zijn, ze zag er toch nog jong uit. Ze beet op haar lip omdat ze zenuwachtig werd.

Hij keek het meisje aan die net was binnengelopen. Het leek of ze zich nog ongemakkelijk voelde. 'Heey!'zei hij daarom maar uit beleefdheid. 'Ich bin Chad, maar ik ben geen duitser hoor!'hij glimlachte. Wat was hij ook weer lekker dom bezig vandaag.

Ashley moest spontaan lachen bij Chad's Duitse voorstelling. Grappig ventje, vond ze. En niet lelijk ook. Ook Ashley keek nu naar een ander meisje. 'Ashley' zei ze met een glimlachje.