De keuken.

Chad liep de keuken in. Hij had enorme honger gekregen en besloot dat hij maar wat eens ging koken. Hij was best goed in koken, hij deed het thuis ook heel vaak. Hij trok de koelkast open en een paar kastjes. Binnen een minuuthad hij besloten dat hij pasta zou maken. Hij had immers de juiste nodigheden. Hij ging volgens zijn eigen wijze te werk en binnen een kwartier stond een volle pan pasta op het vuur. Veel te veel, natuurlijk. Maar ja, who cares? Misschien wou er iemand van zijn kookkunsten meegenieten. Hij haalde uit de koelkast een blikje energydrank en ging vervolgens op de kruk zitten bij de soort en met 'bar'.

Lauren liep de keuken binnen. Haar hakken tikte op de stenen vloer en ze opende de koelkast, ze zag meteen de doos met kaas en haalde daar wel 3 plakjes van af, daarna vervolgde ze naar de keukenkastjes en pakte daar een zak chips uit. Daarna pas merkte dat er nog iemand in de kamer zat. "Ooh, Hoi" zei ze vrolijk en ze plaatste zich langs hem terwijl het laatste plakje kaas in haar mond verdween.

Hij grijnsde breed. 'Honger?'merkte hij op. 'Anders mag je wel mee eten van mijn pasta a la Chad.' Hij keek het meisje aan en toen de zakchips. 'Nja, misschien zit je ook wel vol na die zak chips.' - 'Ik ben eeh chad.'

Jarell liep de keuken binnen en rook de overwelmende geur van pasta. Ze keek naar de jongen die bij de pan stond, en hem dus wel gemaakt zal hebben. Zelf kon ze niet goed koken, dus ging ze op zoek naar een simpel broodje met ham of kaas.

"Klinkt lekker, Ik doe mee" zei ze met een glimlach en ze knikte nog even. "Lauren, trouwens" ze stak haar hand uit en keek weer even naar haar zak chips, dta kon later ook nog wel.

Hij glimlachte breed en schudde even haar hand. 'Nice, het is zo klaar denk ik.' Daarna keek hij op want de dood was binnengelopen. Hij twijfelde even of hij wat moest zeggen. Maar besloot dan om dat niet te doen. Zulke mensen moest je gewoon met rust laten, dat was gewoon rule number one. En die mensen die willen niet eens dat je contact gaan maken, het zijn een soort einsteins zonder hersenen. Gewoon opzichzelf en wat denken over t leven.

"Het ruikt ook heerlijk" zei ze terwijl ze haar hand weer terug liet vallen langs haar tengere lichaam. Ze zag dat dat dode meisje was binnen gelopen. "Hoe heet je?" vroeg ze, ze wilde het eigenlijk toch wel weten, iemand 'dood' noemen was ook zo sneu, al vond ze het mens nog steeds eng.

Bijna rennend kwam Ashley de keuken binnen, maar ze slaagde er op het laaste moment nog in haar pas te vertragen. 'Wie maakt er pasta?!' vroeg ze terwijl ze rondkeek. Chad dus. 'Oh, ik mag toch ook wat he?' vroeg ze bijna smekend. Ze was nogal zot op pasta.

Jarell had het brood gevonden en maakte twee broodjes met kaas. Ze ging zitten aan een apart staande tafel en at ze vredig op. Daarna keek ze op naar het meisje en keek haar doordringend aan. Ze besloot om maar gewoon te antwoorden. 'Jarell' antwoordde ze. Ze bedacht zich dat de roepnaam die haar ouders haar gaven écht meer voor een jongen was, maar ze vond het wel best. Wat was een naam nou? Gewoon iets om iemand te noemen, totaal onbelangrijk in Jarell's ogen.

Crissy twijfelde of ze naar binnen zou gaan. Er waren al veel mensen. Je moet toch ooit eens socializen. Ze stapte naar binnen en rook pasta. Haar maag gromde alsof hij wist dat er pasta op het vuur stond.

'Ofcourse mag je mee eten, ik heb toch veel te veel!'zei hij glimlachend tegen Ashley. Daarna keek hij naar de dood, die Jarell bleek te heten. Toch zou hij haar de dood blijven noemen, Jarell was veel te ingewikkeld. Hij vond bijnamen leuk. Daarna keek hij naar een meisje die binnenkwam. 'Heey, wil je ook pasta?' Hij haalde vragend zijn wenkbrauw op toen ze haar hongerige blik zag. Hij liep naar de pan toe en haalde die daarna van het vuur af. Hij zette het op tafel en zocht een aantal borden. Het waren er wel een stuk of tien. Ook die zette hij op tafel, vervolgens pleurde hij er wat bestek neer. 'Eeh, nou ja ik zou zeggen tast toe wie wilt.' Hij glimlachte breed en begon al voor zichzelf op te scheppen. Daarna begon hij te eten.

'Dank je!' zei Ashley opgelucht. Bijna ging ze in haar opluchting naast Jarell zitten, maar ze slaagde erin haar beweging te veranderen door naar de koelkast te lopen om iets te drinken uit te halen.

"Lauren" zei ze en daarna ging ze langs Chad staan en ging ze even met haar vinger door de pan, waar de saus in zat. Ze proefde er van en glimlachte breed. "Heerlijk"

Crissy glimlachte en knikte als antwoord op zijn vraag. Ze ging naast Jarell zitten en wachte met opscheppen tot iedereen neerzat.

Jarell reageerde niet meer op het antwoord van het meisje, wat haar naam bevatte. Ze zal het kind waarschijnlijk toch nooit aanspreken, omdat het ding, zoals alle anderen zo'n beetje, waarschijnlijk ook gruwelde van haar. Jarell vond het allemaal best. Ze kwam hier niet om te socializeren, maar om te ontsnappen aan haar ouders.

Toen Crissy lang genoeg had gewacht, nam ze toch maar een bord pasta. Het smaakte heerlijk en ze wou Chad een compliment geven, maar ze durfde niet. In de plaats daarvan bleef ze eten met een glimlach op haar gezicht.

Ashley keek naar Crissy en nam ook een bord. 'Eens kijken of je lekkere pasta maakt' grapte ze tegen Chad. Ze nam een hap en grijnzde. 'Goedgekeurd!' In korte tijd had ze haar bord leeg. 'Mmm.. Jij mag voortaan altijd koken, ze!' Ashley stak haar duim op.

'En wat krijg ik er voor terug?' Hij keek uitdagend naar Ashley, terwijl dat eigenlijk helemaal niet zijn bedoeling was.

Ashley trok haar wenkbrauwen op. 'Wat wil je er voor terug?' antwoordde ze met een vraag. Ze nam een slok cola, maar wendde haar blik niet af.

Jarell at nog altijd haar broodjes op, in alle rust. Alle gesprekken gleden langs haar heen, ze ving er weinig van op. Ze begon nu pas aan haar tweede broodje.

'Tsja, dat hangt er vanaf he.'Hij knipoogde en nam nog een hap van zijn pasta. Overheerlijk, al zegt ie t zelf.

Toen Crissy gedaan had, nam ze haar bord en liep naar de vaatwas. Ze legde haar bord en bestek erin en draaide zich om naar de anderen. Ze wist weeral niet wat te zeggen of te doen.

Ashley haalde haar schouders af. 'Zeg het maar, als je het weet' en ze knipoogde terug. Ze dronk nog wat cola.

Hij glimlachte kort. Nou dat kwam wel goed! Hij zette zijn bord in de vaatwasser en liep vervolgens de keuken uit.