Jarell en Meagen's kamer

Misschien is het dat het hotel het van te voren aanvoelde dat Jarell graag een zo donker mogelijke kamer wilde, want die heeft ze gekregen. Nou ja, niet helemaal naar haar zin, want het is een kamer die volledig donkerbruin ingericht is, en niet zwart. Maar het kan er mee door.

Toegang: Kloppen

((zeg gangster je moet je kamer delen!)

(( O nou dan deelt deze gangster hem met een vrijwilliger ahahaaha niet dat iemand dat graag gaat willen ))

(( oke geen vrijwilliger, dus het is alleen Jarell's kamer nu, aanmelden kan altijd als je graag je vakantie met een lijk door wilt brengen ))

Jarell opende de deur en zuchtte diep. Niet zwart, maar bruin. Kan er mee door, net. Haar koffer stond al naast het bed, klaar om uitgepakt te worden.

Meagen deed de deur open. Bruin. Dat is wel mooi. 'Hallo? Ben jij Jarrell? Fo en Ashley hebben me hierheen gestuurd. Ze zeiden dat je nog geen roommate had. Ik ben Meagen. Wie ben jij? Of... liever gezegd, WAAR ben jij?'

Jarell stond op en liep naar het geval toe. Ze zei niets, ze keek diep in haar ogen met een doordringende blik.

((*speelt dramatische muziek* AHAHA oke ik hou op :{))

Meagen had de neiging achteruit te deinzen, maar ze hield zich in. 'Ehm, Hey. Ben jij Jarell?' oh please laat me leven....

Jarell zei niets, maar knikte langzaam met een korte beweging haar hoofd als bevestiging van de vraag van Meagen. Ze keek haar nog steeds met een beangstigende blik aan. 'Mijn bed.' zei ze zacht terwijl ze wees naar het grootste bed van de twee bedden die er stonden.

'Ehm, oké,' zei ze en liep langs het 'dode' persoon. ze gooide haar koffer op het bed, zette de cd-speler op het nachtkastje en pakte haar gitaar uit. Ze kon het niet laten een paar akkoorden te spelen.

'Doe dat ergens anders.' zei ze terwijl ze haar kaarsen en andere spullen uit begon te pakken. Ze zette de kaarsen neer op een lange, lage kast aan de zijkant van de kamer. Ze zette er ook nog een op haar nachtkastje en legde haar ketting, waarmee ze altijd geesten oproept, er naast.

'best,' zei Meagen verveeld. 'Als jij dát maar ergens anders doet.' ze wees naar de geesten-oproep-ketting. Ze herkende het meteen, een vriendin van haar had er ook zo één.

Jarell zuchtte. 'Jij speelt gitaar en ik roep geesten op. Dat is de deal, niks anders.' Ze keek het kind aan. Wat een irritant kind. Misschien werd het kind wel haar eerste slachtoffer, maar dan zou ze eerst haar gitaar voor haar ogen verbranden.

'Goed. Dat is een deal,' zei Meagen, 'maar, meld het even als je bezig gaat, dan kan ik nog vluchten. Enne, gebruik de CD-speler wanneer je wilt.' Ze klikte de koffer open en pakte er hoopjes kleren uit.

Jarell knikte. Ze hoopte dat er kwade geesten zouden komen als ze ze op zou gaan roepen, en ze die jongen gingen irriteren van de Woonkamer en die de pasta had gemaakt. Dan zou Jarell's vakantie echt niet meer stuk kunnen.

Meagen begon niewsgierig te worden naar het gothic persoon, wat haar verbaasde. 'Waar ben jij nou ehm... into? Ik bedoel, buiten geesten enzo? Je hoeft voor mij niet de stille zwijgster op te houden... Ik zie heus wel dat je een verhaal te vertellen hebt.' Ze probeerde het meisje aan te kijken.

'Ik kick op bloed, angst van anderen en de dood.' zei ze zacht, bijna fluisterend terwijl ze het meisje doordringend aankeek met felle ogen. Ze vond haar te nieuwsgierig.

((en hoe bevalt je verblijf ahahahah XD))

'okee. Maar, waarom ben je zo? wil je dan nooit het geluk van vriendschap of liefde voelen? Dat kan je niet missen hoor.' Ze wist dat het tervergeefs was dit lijk om te praten, maar, zo heldhaftig als ze was, deed ze het toch maar.

(( ik denk dat dit het haar heel goed bevalt! Met zo'n spontaan en vriendelijk meisje als Jarell erbij ))

Ze keek het kind nog altijd emotieloos en doordringend aan. 'Jij bent mij niet.' was het enige wat ze zei.

'dat weet ik,' zei ze,'En toch, al is het maar voor je medemens, zou je meer op de rest van ons moeten lijken.'

Jarell zei niets meer, ze had geen zin tijd te verspillen aan dit nutteloze kind wat zoveel waarde hechtte aan liefde en tederheid. Misselijkmakend, dat vond Jarell ervan.

(( OOOO mag het heel even een uurtje later zijn, dat jij weg bent enzo en ik alleen, zodat ik wat kan doen met wat er in het bos gebeurde ))

((ja dat mag. XDD))

Meagen pakte haar mobiel uit haar koffer en probeerde haar beste vriendin Lola te bereiken. Tervergeefs, geen beltegoed.

-uurtje later, Meagen is ff weg-

Jarell maakte een kring van kaarsen, stak ze aan en ging er middenin zitten. Ze zei wat gebrabbel in een andere taal, en er verscheen meteen een geest. Het was een hij, met bruin haar en een emotieloos gezicht. Jarell voelde aan dat hij slecht was, en er verscheen een grijns op haar gezicht. 'Ik wilde u vragen, wat voor mij te doen.' De geest knikte alleen. 'Houd Megan en Fo in de gaten, en vertel het mij als ze praten over mij en wat ik met ze in het bos deed. Maak ze in het begin eerst goed bang, door dingen spontaan te laten vallen. Laat je dan uiteindelijk zien aan hen en vertel ze dan opnieuw dat ze niks mogen zeggen over mij en het bos.' De geest knikte weer en grijnsde ook.

Meagen stormde de kamer in om haar koffers te pakker en er vandoor te gaan. Naar een andere kamer, althans. Ze schrok zich lam. Daar zat Jarell, met boven haar een bruinige schim. Ze schreeuwde naar Jarell het te stoppen, maar die leek in een trance. Van de shock verloor meagen haar bewust zijn en ze knalde op de grond.